Ευλογήσαντος του Ιερέως αρχόμεθα του ψαλμούΨαλμός
ΡΜΒ`. 142.
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίνμου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου.Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ουδικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρόςτην ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ μεεν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ` εμέ τοπνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερώναρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι τωνχειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, ηψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε,εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ`εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.Ακουστόν ποίησόν μοι το πρω`ί το έλεός σου, ότι επί σοίήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προςσε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε,προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότισυ ει ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γηευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τηδικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τωελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάνταςτους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Ευθύς εις ήχον δ’.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος ενονόματι Κυρίου. (τετράκις).
Είτα το Τροπάριον. Ήχος δ’.
Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.Τη πολυσόφω και κλυτή Αθληφόρω, Αικατερίνη τη τουΚτίσαντος νύμφη, προσέλθωμεν οι πάσχοντες βοώντες εκψυχής. Μάρτυς αξιάγαστε, εξελού τους σους δούλους, τηςπαρούσης θλίψεως, και μελλούσης ανάγκης. Συ γαρ μεγίστηνέχεις προς Χριστόν, και παρρησίαν, σεμνή και οικείωσιν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείνοι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προ’ί’στασο πρεσβέύουσα, τις ημάςερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυνελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρδούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Είτα τον Ν’ Ψαλμόν.
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά τοπλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επίπλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίαςμου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και ηαμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον,και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εντοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ ενανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρμου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια τηςσοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καικαθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέατεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από τωναμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίανκαθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εντοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου,και το πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδοςμοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και Πνεύματι ηγεμονικώστήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σεεπιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τηςσωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνηνσου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελείτην αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα αν,ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμασυντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην, και τεταπεινωμένην οΘεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου τηνΣιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσειςθυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότεανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Είτα αρχόμεθα του κανόνος.Αικατερίνης σωθείημεν πρεσβείαις. Αμήν.
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Aκήρατε νύμφη του Ιησού, πρόσχες ουρανόθεν, και ενώτισαιτας φωνάς, των πίστει θερμή σοι προσιόντων, Αικατερίνα καιδος τα αιτήματα.
Ιλέω σου όμματι ευμενώς, ίδε καλλιμάρτυς, της ψυχής μουτην συντριβήν, και όρεξον χείρα βοηθείας, Αικατερίνα τω σοι ατενίζοντι.
Κενώσας οργίλως ο δυσμενής , τη ψυχή μου Κόρη, τηνπικρίαν των ηδονών, νεκρόν με κατέστησεν αθλίως, αλλ’ενιστάσα συ Μάρτυς με ζώωσον.
Θεοτοκίον.
Αγνείας ταμείον θεοειδές, και δικαιοσύνης, πρυτανείονφωτολαμπές, Αγνή θεοχώρητε Παρθένε, αγίασόν μου και σώμακαι έννοιαν.
Ωδή γ’. Συ ει το στερέωμα.
Τείχος οχυρώτατον, Αικατερίνα πανθαύμαστε, γενού ημίν,τοις προσδεχομένοις, την θερμήν σου αντίληψιν.
Έξαρον την θλίψιν μου, και την πικρίαν των πόνων μου, ειςαληθή, χαρμονήν μετάθες, και γλυκείαν ανάψυξιν.
Ρώσιν πολυπόθητον, τοις ασθενέσι χορήγησον, νύμφηΧριστού, και τοις τεθλιμμένοις, την τερπνήν αγαλλίασιν.
Θεοτοκίον
Ίασιν και λύτρωσιν, ευλογημένη Πανάμωμε, δίδου ημίν, τοιςυμνολογούσι, της σης δόξης το μέγεθος.
Διάσωσον Παρθενομάρτυς του ψόγου Αικατερίνα, εκποικίλων αρρωστημάτων και θλίψεων, τους εξαιτούντας τηνθείαν σου προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήνχαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς, δι’ ους η παράκλησις γίνεται, και ψάλλομεν το,
Κύριε ελέησον, ιε’.
Ο Ιερεύς. Ότι ελεήμων. Και ευθύς λέγομεν.
Κάθισμα. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Παρθένε σοφή, και Αθληφόρε ένδοξε, και νύμφη Χριστού,Αικατερίνα πάνσεμνε, κακών την απολύτρωσιν, και παντοίωνπταισμάτων την άφεσιν, και τον σον νυμφίον δυσώπειπαρασχείν, τοις πόθω γεραίρουσι τους άθλους σου.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Νοσημάτων απάλλαξον, και οδυνηρών συντριμμάτωνανόρθωσον, τους προστρέχοντας τη σκέπη σου, ω Κατερίνα πολυδόξαστε.
Η πρεσβεία σου γένοιτο, δρόσος θυμηδίας καιπαρακλήσεως, τοις παλαίουσιν εν θλίψεσι, και εταζομένοιςδεινοίς μάστιξοι.
Σεσωσμένους προσάγαγε, τω τερπνώ νυμφίω σουΚαλλιπάρθενε, τους εκ χώρας παραβάσεων, τεταπεινωμένους επανήκοντας.
Στεναγμοίς τε και δάκρυσιν, επικαμπτομένη τοις τωνπροσφύγων σου, τας οδύνας τούτων κούφισον, ω Αικατερίνα τηση χάριτι.
Θεοτοκίον.
Ωραιώθης κυήσασα, τον ωραίον κάλλει Χριστόν, Πανάμωμε,ου καμού τοις ωραιότησι, θέλξον πανολβίως την διάνοιαν.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Θραύσον την ισχύν του δολίου πολεμήτορος, τουεπιτιθεμένου καθ’ ημών, μανικώς Αικατερίνα καλλιπάρθενε.
Έκχεον ημίν, πρεσβειών σου την χρηστότητα, και υγίασονημάς ολοτελώς, τους κατ’ άμφω ασθενούντας σεμνοπάρθενε.
Ίδοιμι σεμνή, εν καιρώ των περιστάσεων, την θερμήν σουκαι ταχείαν αρωγήν, μεταβάλλουσαν των πόνων την τραχύτητα.
Θεοτοκίον.
Η τον αγαθόν, σωματώσασα δι’ έλεος, την αθλίαν μουοικτείρησον ψυχήν, και αγάθυνον αυτήν θεοχαρίτωτε.
Ωδή στ’. Ιλάσθητι μοι Σωτήρ.
Μαρτύρων περιφανές, ως αληθώς σεμνολόγημα, Αικατερίνασοφή, ημάς καθοδήγησον, προς τρίβον σωτήριον, θείωνμαρτυρίων, του λαμπρώς σε μεγαλύναντος.
Εκ πλήθους αμαρτιών, εις πλήθος θλίψεων έφθασα καικαταιγίδες κακών, νυν περιδονούσι με, αλλά συ προφθάσασα, ωΜεγαλομάρτυς, της ορμής με λύτρωσαι.
Νεκρώσασα αληθώς, ταις ζωηφόροις πρεσβείαις σου,σαρκός μου τας εκτροπάς, την ψυχήν μου ζώωσον, και ταύτηνκαρδίωσον, προς ζωής αρίστης, αναβάσεις μεγαλώνυμε.
Θεοτοκίον.
Ποικίλοις περισπασμοίς, και πειρασμοίς περιπέπτωκα, τουψεύδους τας απαρχάς, ο τάλας δρεπόμενος, αλλ’ ω Αειπάρθενε,συ επάκουσόν μου, και ειρήνευσον τον βίον μου.
Διάσωσον Παρθενομάρτυς του ψόγου Αικατερίνα, εκποικίλων αρρωστημάτων και θλίψεων, τους εκζητούντας τηνθείαν σου προστασίαν.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτωντων ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ο Ιερεύς μνημονεύει ως δεδήλωται. Και μετά την εκφώνησιν ψάλλεται.
Κοντάκιον. Ήχος β’. Ευσπλαχνίας υπάρχουσα.
Ευσπλαχνία χρωμένη ω σεμνή, ευμενώς τας ικεσίας ημώνενωτίζου, όρεξον ημίν την σην αντίληψιν, βλύσον των χαρίτωνσου τα ρεύματα, τοις σοι καταφεύγουσιν, εκ πόθου εκάστοτε,Αικατερίνα Μαρτύρων αγαλλίαμα.
Προκείμενον.
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι, καιεισήκουσε της δεήσεώς μου.
Στίχος: Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου, και κατηύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Μάρκον. (Ε’. 4-34).
Τω καιρώ εκείνω ηκολούθει τω Ιησού όχλος πολύς, καισυνέθλιβον αυτόν. Και γυνή τις, ούσα εν ρύσει αίματος έτηδώδεκα, και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών, καιδαπανήσασα τα παρ` εαυτής πάντα, και μηδέν ωφεληθείσα,αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα, ακούσασα περί του Ιησού,ελθούσα εν τω όχλω όπισθεν, ήψατο του ιματίου αυτού, έλεγεγαρ. Ότι, καν των ιματίων αυτού άψωμαι, σωθήσομαι. Καιευθέως εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής, και έγνω τωσώματι ότι ίαται από της μάστιγος. Και ευθέως ο Ιησούςεπιγνούς εν εαυτώ την εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν,επιστραφείς εν τω όχλω έλεγε: Τις μου ήψατο των ιματίων; Καιέλεγον αυτώ οι μαθηταί αυτού. Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντάσε, και λέγεις, τις μου ήψατο; Και περιεβλέπετο ιδείν την τούτοποιήσασαν. Η δε γυνή, φοβηθείσα και τρέμουσα, ειδυία όγέγονεν επ` αυτή, ήλθε, και προσέπεσεν αυτώ, και είπεν αυτώπάσαν την αλήθειαν. Ο δε είπεν αυτή. Θύγατερ, η πίστις σουσέσωκέ σε, ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγόςσου.
Δόξα.
Ταις της Αθληφόρου…
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου…
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β`. Όλην αποθέμενοι…
Στίχος. Ελέησόν με ο Θεός…
Μάρτυς καλλιπάρθενε, Αικατερίνα Θεόφρον, άνθος καθαρότητοςκαι σοφίας όργανον, παναρμόνιον, των δεινών ρύσαι με, καισκολιωτάτην, σοφισμάτων του αλάστορος, και εν σεμνότητι, καιδικαιοσύνη πορεύεσθαι, αξίωσόν με δέομαι, εν τω βίω τούτω τωρέοντι, ως αν θεαρέστως, βιώσας των αγήρων αγαθών, μέτοχοςγένωμαι ένδοξε, τη θερμή δεήσει σου.
Ωδή Ζ`. Παίδες Εβραίων.
Ρείθροις πηγών εκ σωτηρίου, καταπρά`υ`νον παθών μου ταςκαμίνους, και προς ύδωρ τερπνόν, ζωής και απαθείας, Αικατερίνα πάνσοφε, ίθυνόν με ταις ευχαίς σου.
Έχουσα Μάρτυς παρρησίαν, τω νυμφίω σου Χριστώ τω Ζωοδότη, μη ελλίπης αεί, θερμώς καθικετεύειν, Αικατερίναπάνσοφε, υπέρ των σοι προσιόντων.
Σύναψον Μάρτυς τη αγάπη, και απλότητι και τη φιλαδελφία,τους την σήν ευλαβώς, αιτούντας μεσιτείαν, και των σκανδάλωνκόπασον, άπασαν οχλαγωγίαν.Βλέμματι Μάρτυς φιλευσπλάχνω, κατοικτείρησον ημάςχειμαζομένους, και ειρήνην στερράν, και ψυχικήν γαλήνην,Αικατερίνα βράβευσον, τοις πιστώς σε ευφημούσι.
Θεοτοκίον.
Έλαιον θείων οικτιρμών σου, και χρηστότητος τον γλυκερόνχειμάρρουν, τοις εν πόνοις πολλοίς, δεινώς οδυνωμένοις,επόμβρησον Πανάμωμε, ως κρουνός της ευσπλαχνίας.
Ωδή Η`. Τον Βασιλέα.
Ισχύν και ρώμην, κατά παθών ολεθρίων, τη πρεσβεία σουΑικατερίνα δίδου, τοις υπερυψούσι, τον σε ενισχυκότα.
Άνωθεν σκέπεις, τους ατενίζοντας Μάρτυς, προς την ένθερμονκαι κραταιάν σου σκέπην, τούτους λυτρουμένη, πολυειδών κινδύνων.
Ίλεων Μάρτυς, και ευμενή τοις σοίς δούλοις, τον νυμφίον σουθες ω Αθληφόρε, ως πολλά προς τούτον, ισχύουσα θεόφρον.
Θεοτοκίον
Σωτηριώδη καταφυγήν εύ ειδώς σε, την ελπίδα μου τηςσωτηρίας Κόρη, τη σή δυναστεία, ανέθηκα εις τέλος.
Ωδή Θ`. Κυρίως Θεοτόκον
Αγγέλων συμπολίτις, Αικατερίνα ούσα, μη διαλίπης ημάςεποπτεύουσα, τους ακλινεί διανοία σοι προσανέχοντας.
Μαστίγων ψυχοφθόρων, και πάσης επηρείας, αμεταπτώτουςημάς διαφύλαττε, Αικατερίνα Θεόφρον αξιοθαύμαστε.
Ηλίου του αδύτου, την αίγλην δεχομένη, Αικατερίνα ΠαρθένωνωράΪσμα, την της ψυχής μου σκοτόμαιναν αποδίωξον.
Θεοτοκίον.
Ναόν με φωτοφόρον, της θείας επιπνοίας, δι` εναρέτου ζωήςΚόρη έργασαι, τον αληθή Θεοτόκον ομολογούντά σε.
Και ευθύς ψάλλομεν το.
Άξιόν έστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, τηνΑειμακάριστον, και Παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών.Την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και Ενδοξοτέραν ασυγκρίτωςτων Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τηνόντως Θεοτόκον σε μεγαλύνωμεν.
Ο Ιερεύς θυμιά το Άγιον Θυσιαστήριον, τας Αγίας Εικόνας, και τον Λαόν, ή τον οίκον όπου ψάλλεται η παράκλησις και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα
μεγαλυνάρια.
Χαίρε της σοφίας μύστις λαμπρά, και της ευσεβείας δημηγόροςπεριφανής. Χαίροις παρθενίας, η εύπνους μυροθήκη, ΑικατερίναΜάρτυς, αξιοθαύμαστε.
Σώματος εμπρέπουσα καλλονή, καλή και ωραία, αναδείχθης καιτην ψυχήν, τω ωραίω κάλλει, υπέρ υιούς ανθρώπων, και τούτωενυμφεύθης αφθόρως ένδοξε.
Χαίροις καλλιπάρθενε ευκλεής,χαίροις των Παρθένων, καιΜαρτύρων η κορωνίς. Χαίροις του Σωτήρος, η πανολβία νύμφη,σεμνή Αικατερίνα ημών βοήθεια.
Της Αλεξανδρείας ώφθης βλαστός, και Σιναίου όρους,αντιλήπτωρ και αρωγή, και πάσης Εκκλησίας, λαμπάςτηλαυγεστάτη, Αικατερίνα άνθος αγνείας εύοσμον.
Πρόσωπον προς πρόσωπον τον Χριστόν, αγλαώς ορώσα, τοννυμφίον σου τον σεπτόν, αυτόν εκδυσώπει, σοφή Αικατερίνα,ημίν παρασχεθήναι, πταισμάτων άφεσιν.
Σκέπη και αντίληψις και φρουρός, έσο Αθληφόρε, τοις τιμώσί σεευλαβώς, νόσων και κινδύνων, και πάσης άλλης βλάβης, ημάςεκρυομένη, ταις ικεσίαις σου.
Πάσαι των Αγγέλων…
Τρισάγιον.
Το τροπάριον. Ήχος πλ. α`.Τον Συνάναρχον Λόγον.
Την Πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν τηνθείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν, ότιεφίμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασεβών του Πνεύματοςτη δυνάμει. Και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.
Είτα Προσόμοιον. Ήχος Β`, Ότε εκ του ξύλου.
Μάρτυς καλλιπάρθενε Χριστού, νύμφη ευκλεής του Σωτήρος,Αικατερίνα σοφή, σώζε τους ικέτας σου, εκ πάσης θλίψεως, καιδεινών περιστάσεων, και νόσων και πόνων, και πάσηςφαυλότητος του κοσμοκράτορος. Σού γαρ η πρεσβεία μεγίστην,κέκτηται ισχύν Αθληφόρε. Μη ουν υπερίδης τους τιμώντας σε.
Preghiera inviataci dal nostro caro fratello Gabrijele, come sempre...... Grazie!
Nessun commento:
Posta un commento